بقاياي يك سفال شكسته مربوط به دوره نخستين سكونتگاه هاي دائمي در خاورميانه نشان مي دهد كه قدمت شراب سازي ۲۰۰۰ سال بيشتر از آن است كه پيش از اين انگاشته مي شد.اين سفال ۷۰۰۰ ساله در دو دهه پيش از بخش خوراك پزي يك ساختمان خشتي-آجري در «حاجي فيروز تپه» يعني يك سايت باستان شناسي مربوط به دوران نوسنگي در منطقه «زاگرس» ايران كشف شده است.
Patrick E. McGovern و تيمي از دانشگاه پنسيلوانيا با استفاده از شگردهايي مانند رنگ نگاري،آزمايش شيميايي و طيف نگاري فروسرخ،در اين سفال نمك كلسيوم را از اسيد تارتاريك (جوش ترش) يافتند،فرآيندي كه به صورت طبيعي و در مقادير زياد تنها در انگور روي مي دهد.وجود صمغ درخت بنه كه محتملا به عنوان نگهدارنده استفاده مي شده است،نشان مي دهد كه شراب به صورت تعمدي و برنامه ريزي شده ساخته شده و نتيجه يك فرآيند اتفاقي تخمير شيره انگور نبوده است.
بررسي هاي مربوط به حاجي فيروز تپه به دنبال دو اكتشاف اخير ديگر از شراب سازي در اين منطقه كه انگور در آن به صورت خودرو مي رويد صورت گرفته است.بقاياي يك خم از «گودين تپه» در منطقه مجاور كوهستانهاي مياني زاگرس كه قدمت آن به ۵۱۰۰ سال پيش بازمي گردد،تا كنون به عنوان قديمي ترين نشانه شراب سازي برشمرده مي شد. منبع
نكته
«مي» در فرهنگ ناب باستاني ايران از جايگاه بسيار بالايي برخوردار است.اگر بپذيريم كه «خوشي» و «شادي» و «خرمي» اصل و اساس فرهنگ ايراني را تشكيل مي دهند،درك اهميت «مي» و «ساقي» و سرخوشي» كه آنهمه در اشعار و چكامه هاي بزرگان فرهنگ و ادب ايراني (به ويژه حافظ) از آنها ياد مي شود،براي ما آسان و سهل خواهد شد.
سوگمندانه پس از ورود نكبت بار اسلام به ايران،جايگاه مي و مي نوشي در ايران تا حدودي مخدوش شد و اين سنت نيكوي ايراني دستخوش تعصبات يك مشت بدوي بيشعور قرار گرفت.همچنانكه رقص ايراني، خنياي ايراني و نگارگري ايراني ! پس يك وظيفه دولت ناسيوناليستي فردا،احياي سنت ها و آيين هاي ناب ايراني و نابودسازي سنت ها و آيين هاي انيراني خواهد بود،حتي اگر نيل به اين هدف به جاري شدن سيلي از خون منجر شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر