در بخش کوچکی از کردستان جنوبی،گروهی چندصد هزار نفره از ترکان ترکمن می زیند که پیش زمینه تاریخی حضور آنها در این منطقه به مهاجرت بزرگ قبایل "اغوز"،در سده های ۱۱ تا ۱۳ میلادی،از آسیای میانه به آسیای غربی بازمی گردد.ترکمانان عراق پس از جایگیر شدن در شمال میانرودان،در تشکیل چندین دولت کوچک و بزرگ ترکی مانند سلجوقیان و امیرنشین های موصل،حلب و غیره مشارکت نموده و در جنگ های صلیبی نیز حضوری موثر داشتند.
پس از تشکیل و گسترش امپراتوری عثمانی،شمال عراق نیز در دایره سلطه ترکان عثمانی قرار گرفت و این سامان ها تا جنگ جهانی یکم درون مرزهای ترکیه باقی ماند.
پس از شکست سنگین ترکیه در جنگ جهانی یکم،ایالت "موصل" که سکونتگاه این ترکمانان را در بر می گرفت،از خاک ترکیه جدا شد.جنبش ملی گرایان "کمالیست"،پس از بیرون ریختن یونانیان و ارمنیان،خواستار بازپسگیری ایالت نامبرده شد که به دلیل وجود منابع غنی نفت در این منطقه،استعمار "بریتانیا" از این امر جلوگیری نموده و بر خلاف وعده های پیشین مبنی بر ایجاد دولتی خودمختار برای کردهای شمال عراق،ایالت موصل را به کشور تازه بنیاد "عراق" ملحق نمود.این مسئله باعث شد تا دو گروه قومی کرد و ترکمن،هر دو زیر سلطه عرب قرار گیرند.سلطه ای که دستکم از سال ۱۹۵۸ به این سو،سلطه ای بس خشونت بار و تبعیض آمیز بوده است.ترکمانان عراقی نیز همچون کردها،از دوران حکومت حزب عفلقی بعث خاطره خوشی نداشته و آن دوره را یادآور کشتارها و تبعیدهای وحشیانه می دانند.
آنچه درباره ترکمانان عراقی می توان گفت این است که انتظار داشته باشیم تا طبیعتا گروهی که به هر حال تحت ظلم و ستم یک نظام شووینیستی و ضدبشری،همچون حزب بعث عراق بوده،بایستی نسبت به هر گونه ایدئولوژی نژادپرستانه و تهاجمی،دارای مرزبندی اصولی باشد و با دیگر گروه های قومی-مذهبی سابقا تحت ستمی که در تلاش برای محو و نابودی بنیاد ستم و تبعیض هستند،به همکاری و همیاری برخیزد.اما سوگمندانه این مسئله درباره ترکمنهای عراق به هیچ وجه صادق نیست.در واقع ترکمن های عراق در سال های اخیر همواره با تکیه بر حمایت های بی دریغ سیاسی-نظامی-مالی دولت آنکارا در صدد بوده اند تا "سپر بلا" ی ترکیه شده و به هر شکل ممکن از ایجاد و تقویت یک موجودیت سیاسی کرد در شمال عراق جلوگیری نمایند.
از این بدتر و زشت تر،ارتباط اصلی ترین تشکیلات سیاسی ترکمن های عراق،یعنی "جبهه ترکمن" با تندروترین و کثیف ترین محافل پان-تورانیست ترکیه،مانند "حزب حرکت ملی" می باشد.در تازه ترین تبلور این ارتباط ننگین،اخیرا گروهی از ترکمن های عراقی،ضمن همراهی با دیگر بال جغد اهریمنی پادایرانی ،یعنی "عرب" ها،تظاهراتی را در شهر "کرکوک" کردستان برگزار نموده بودند که در خلال آن،نشانه شوم "گرگ های خاکستری"،یک گروه منفور ضدایرانی ترک را با دستان خویش نمایش داده و عمق بی وجدانی و بی شرفی سیاسی-اخلاقی خویش را به جهانیان نشان دادند.
گروه "گرگ های خاکستری" و هواداران آن که خواب ایجاد یک "توران بزرگ"،از دریای مدیترانه تا اقیانوس آرام را می بینند،به انجام شنیع ترین و خشن ترین اقدامات ضدکردی در ترکیه شهرت داشته و نامشان برای مردم کرد تداعی کننده اوج وحشی گری و درنده خویی ترکان است.از دیگر نقاط "درخشان" کارنامه "گرگ های خاکستری"،تلاش نافرجام برای ترور "پاپ ژان پل دوم"،رهبر فقید کاتولیک های جهان،در سال ۱۹۸۱ می باشد.این گروه همچنین به طور گسترده ای در تجارت فحشا،مواد مخدر و دارو در ترکیه و اروپا درگیر است و در سال ۱۹۹۶ یکی از رهبران آن در رابطه با همین مسائل توسط مافیای ترکیه در تصادفی ساختگی به هلاکت رسید.
موضع گیری سیاسی ضدکردی ترکمن ها که دقیقا در جهت سیاست های دولت پلید ترکیه می باشد،و ارتباط تشکیلاتی آنها با تندروترین محافل ضدکردی ترکیه،بی گمان نشانگر دروغ بودن ادعاهای رهبران سیاسی آنها مبنی بر درخواست ایجاد حکومتی دموکراتیک و حافظ حقوق بشر می باشد و نقاب از چهره منفور شووینیسم ترکی نهفته در ساختار سیاسی ترکمانان برمی دارد.
در چنین وضعیتی،بدون تردید بایستی به گروه های کرد عراق حق داد که درصدد تنبیه این ترکمانان موذی و بی شرف برآمده و آنان را از میهن اجدادی خویش اخراج نمایند .
بیابان های مرکز و جنوب عراق،بهترین و مناسب ترین گزینه برای سکنی گزیدن این بیابانگردان خواهد بود تا همراه و همدم دیگر دشمنان تاریخی ملت ایران،یعنی عرب ها شده و دست از سر ایرانیان کرد شمال عراق بکشند.
از این بدتر و زشت تر،ارتباط اصلی ترین تشکیلات سیاسی ترکمن های عراق،یعنی "جبهه ترکمن" با تندروترین و کثیف ترین محافل پان-تورانیست ترکیه،مانند "حزب حرکت ملی" می باشد.در تازه ترین تبلور این ارتباط ننگین،اخیرا گروهی از ترکمن های عراقی،ضمن همراهی با دیگر بال جغد اهریمنی پادایرانی ،یعنی "عرب" ها،تظاهراتی را در شهر "کرکوک" کردستان برگزار نموده بودند که در خلال آن،نشانه شوم "گرگ های خاکستری"،یک گروه منفور ضدایرانی ترک را با دستان خویش نمایش داده و عمق بی وجدانی و بی شرفی سیاسی-اخلاقی خویش را به جهانیان نشان دادند.
گروه "گرگ های خاکستری" و هواداران آن که خواب ایجاد یک "توران بزرگ"،از دریای مدیترانه تا اقیانوس آرام را می بینند،به انجام شنیع ترین و خشن ترین اقدامات ضدکردی در ترکیه شهرت داشته و نامشان برای مردم کرد تداعی کننده اوج وحشی گری و درنده خویی ترکان است.از دیگر نقاط "درخشان" کارنامه "گرگ های خاکستری"،تلاش نافرجام برای ترور "پاپ ژان پل دوم"،رهبر فقید کاتولیک های جهان،در سال ۱۹۸۱ می باشد.این گروه همچنین به طور گسترده ای در تجارت فحشا،مواد مخدر و دارو در ترکیه و اروپا درگیر است و در سال ۱۹۹۶ یکی از رهبران آن در رابطه با همین مسائل توسط مافیای ترکیه در تصادفی ساختگی به هلاکت رسید.
موضع گیری سیاسی ضدکردی ترکمن ها که دقیقا در جهت سیاست های دولت پلید ترکیه می باشد،و ارتباط تشکیلاتی آنها با تندروترین محافل ضدکردی ترکیه،بی گمان نشانگر دروغ بودن ادعاهای رهبران سیاسی آنها مبنی بر درخواست ایجاد حکومتی دموکراتیک و حافظ حقوق بشر می باشد و نقاب از چهره منفور شووینیسم ترکی نهفته در ساختار سیاسی ترکمانان برمی دارد.
در چنین وضعیتی،بدون تردید بایستی به گروه های کرد عراق حق داد که درصدد تنبیه این ترکمانان موذی و بی شرف برآمده و آنان را از میهن اجدادی خویش اخراج نمایند .
بیابان های مرکز و جنوب عراق،بهترین و مناسب ترین گزینه برای سکنی گزیدن این بیابانگردان خواهد بود تا همراه و همدم دیگر دشمنان تاریخی ملت ایران،یعنی عرب ها شده و دست از سر ایرانیان کرد شمال عراق بکشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر