تهران-ایران-6 دسامبر 2004
بر اساس یافته های باستان شناسان ایرانی،آزمایش DNA موجود در استخوان ۲۰۰۰ ساله یک جنگآور ایرانی نشان می دهد که وی "زن" بوده است."علیرضا هژبری نوبری" در این باره به روزنامه همبستگی گفته است که علیرغم گمانه زنی های نخستین مبنی بر مذکر بودن جنسیت جنگآور یادشده به دلیل یافت شدن شمشیر آهنین در گور وی،آزمایش DNA نشان داد که این قبر در واقع پذیرای پیکر یک "جنگآور زن ایرانی" بوده است.
همچنین بنا به نوشته روزنامه همبستگی،دیگر گورهای باستانی که گمان می رود مدفن جنگآوران زن می باشد،در منطقه ای نزدیک به دریای کاسپین مورد اکتشاف قرار گرفته است.
نکته:
سنت جنگآوری در میان زنان در ایران پیش از اسلام،بسیار فراگیر و گسترده بوده است.بررسی اسناد و گواهی های تاریخی-ادبی به خوبی نشان می دهد که در جامعه ایران باستان،زن نه تنها مانند جامعه منحط و عقب مانده عربی-سامی،جایگاهی فروتر و پست تر نسبت به مرد نداشته بلکه در اوج شادابی و استقلال فردی،به بالاترین رده های سیاسی-نظامی نیز می رسیده است.
سوگمندانه پس از ورود نکبت بار تازیان به ایران زمین و مسلمان شدن ایرانیان،زن ایرانی از عرش به فرش فروافتاد و جایگاه اجتماعی اش تا جایگاه عنصری که تنها بایستی نیازهای شهوانی مرد را برطرف نموده و برای وی پی در پی بچه و فرزند آورد نزول کرد.این فرآیند نامیمون پس از "انقلاب" توده ای-ملایی ۱۹۷۹ تا بدانجا تشدید شد که زنان ما حتی از ابتدایی ترین و پیش پاافتاده ترین حقوق طبیعی و مسلم خود نیز محروم شدند.
از آنجا که هم اکنون در کشور ما،جنبش "زنانه گرایی" یا فمینیسم به سرعت در حال رشد است و از آنجا که این جنبش ذاتا بر ضد فرهنگ نجس عربی مورد پشتیبانی حاکمیت است،ما ملی گرایان ایرانی می بایست با تاکید بر میراث تاریخی-فرهنگی باستانی مان که برابری کامل زن و مرد را دربرمی گیرد،با جنبش زنانه گرایی متحد شده و ضمن افزودن بر جایگاه و وزن سیاسی-اجتماعی خود،تیغ تیز عربی ستیزی و عربی زدایی خویش را هر چه بران تر گردانیم.
بر اساس یافته های باستان شناسان ایرانی،آزمایش DNA موجود در استخوان ۲۰۰۰ ساله یک جنگآور ایرانی نشان می دهد که وی "زن" بوده است."علیرضا هژبری نوبری" در این باره به روزنامه همبستگی گفته است که علیرغم گمانه زنی های نخستین مبنی بر مذکر بودن جنسیت جنگآور یادشده به دلیل یافت شدن شمشیر آهنین در گور وی،آزمایش DNA نشان داد که این قبر در واقع پذیرای پیکر یک "جنگآور زن ایرانی" بوده است.
همچنین بنا به نوشته روزنامه همبستگی،دیگر گورهای باستانی که گمان می رود مدفن جنگآوران زن می باشد،در منطقه ای نزدیک به دریای کاسپین مورد اکتشاف قرار گرفته است.
نکته:
سنت جنگآوری در میان زنان در ایران پیش از اسلام،بسیار فراگیر و گسترده بوده است.بررسی اسناد و گواهی های تاریخی-ادبی به خوبی نشان می دهد که در جامعه ایران باستان،زن نه تنها مانند جامعه منحط و عقب مانده عربی-سامی،جایگاهی فروتر و پست تر نسبت به مرد نداشته بلکه در اوج شادابی و استقلال فردی،به بالاترین رده های سیاسی-نظامی نیز می رسیده است.
سوگمندانه پس از ورود نکبت بار تازیان به ایران زمین و مسلمان شدن ایرانیان،زن ایرانی از عرش به فرش فروافتاد و جایگاه اجتماعی اش تا جایگاه عنصری که تنها بایستی نیازهای شهوانی مرد را برطرف نموده و برای وی پی در پی بچه و فرزند آورد نزول کرد.این فرآیند نامیمون پس از "انقلاب" توده ای-ملایی ۱۹۷۹ تا بدانجا تشدید شد که زنان ما حتی از ابتدایی ترین و پیش پاافتاده ترین حقوق طبیعی و مسلم خود نیز محروم شدند.
از آنجا که هم اکنون در کشور ما،جنبش "زنانه گرایی" یا فمینیسم به سرعت در حال رشد است و از آنجا که این جنبش ذاتا بر ضد فرهنگ نجس عربی مورد پشتیبانی حاکمیت است،ما ملی گرایان ایرانی می بایست با تاکید بر میراث تاریخی-فرهنگی باستانی مان که برابری کامل زن و مرد را دربرمی گیرد،با جنبش زنانه گرایی متحد شده و ضمن افزودن بر جایگاه و وزن سیاسی-اجتماعی خود،تیغ تیز عربی ستیزی و عربی زدایی خویش را هر چه بران تر گردانیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر