دودمان‌هاي اشرافي ژرمني‌تبار, تيره‌موي بوده اند

 هم‌انديش و هم‌رزم گرامي‌مان, «بهرام آريانژاد» نويسنده‌ي تارنماي وزين «تازي‌ستيز آريايي», در پاسخ به ادعاهاي يكي از پیروان وطنی مكتب منسوخ نورديك‌گرايي (Nordicism) نوشتاري ارزش‌مند گردآورده است كه خواندنش را – هر چند با همه‌ي موارد ذكر‌شده در آن همراه نيستم - به هر ايراني نژادگرايي توصيه مي‌كنم. در همين راستا و براي كوبيدن ميخ ديگري بر تابوت اين مكتب تخيل‌گرا و فاقد سنديت تاريخي, مدرك ديگري در اين جستار مي‌آورم كه دوباره نشان مي‌دهد حتي همان اشرافيت ژرمني سده‌هاي مياني كه اين همه مورد ستايش و پرستش نورديك‌گرايان اروپايي و نوچه‌گان وطني‌شان هستند نيز داراي ويژگي‌هايي زيرشاخه‌ي نورديك نژاد سپيد نبوده‌اند.

«هوستون استورات چمبرلن» يكي از پيشگامان و نظريه‌پردازان مكتب برتري نژادي ژرمن‌ها بود كه نوشته‌هايش بعدها تاثير زيادي بر ملي‌گرايان پسين آلماني نهاد. او به ويژه علاقه‌ي فراواني به قوم ژرمني‌تبار «توتون» (Teuton) داشت كه در سده‌هاي مياني شهره و آوازه‌ شه‌سواران شجاعشان در سرآسر اروپا طنين‌افكن بود. با اين حال, چمبرلن آن‌قدر شرف داشت تا برخلاف ديگر ژرمن‌پرستان كه در دام مكتب نورديك‌گرايي افتاده و مي‌كوشيدند همه‌ي تمدن‌سازان و فرهنگ‌آوران را از باستان تا كنون نورديك‌هايي ‌طلايي‌موي و چشم‌آبي معرفي كنند, چشم بر واقعيت‌ها نبندد و جهان را آن‌گونه كه هست ببيند نه آن‌گونه كه مي‌خواهد. آن‌چه كه به بحث ما مربوط است, نقل‌قول‌هاي غيرمستقيمي است از چمبرلن در كتاب ارزش‌مندي كه «فرانك اچ.هانكينز» در پاسخ به ياوه‌سرايي‌هاي نويسنده‌گان نورديك‌گرا چون «گوبينو» و «ماديسون گرانت» نوشته است. در اين بخش‌, چمبرلن اعتراف مي‌كند كه حتي توتون‌هاي ژرمني‌تبار برخلاف ادعاهاي نورديك‌گرايان «تيره‌موي» بوده‌اند. دوستان علاقه‌مند مي‌توانند همه‌ي اين كتاب ارزشمند را به صورت آنلاين در این صفحه بارگذاري نموده و سپس مطالعه كنند.

The Racial Basis of Civilization : A critique of the Nordic doctrine, New York & London, Alfred A. Knopf, 1931, p. 72 But there are other "limitations". Virchow had made much of the doctrine dear to the heart of all Blondists from Gobineau to Madison Grant, that the aristocracy of Europe was everywhere of the tall fair-haired type. Chamberlain finds this doctrine out of harmony with the facts. He accused Virchow of being blinded by political prejudice in failing to note "the prevalence of dark color among the members of the most genuine old Germanic nobility. In England this is quite striking. Tall, spare-built figures, long skulls, long countenances ... genealogies which go back to the Norman period, in short, genuine Teutons in physique and history - but black hair." He notes the same in Germany among the old nobility. He finds the poets frequently speak of dark hair as a characteristic of the nobility even in the north of Germany. Indeed, the inhabitants of the German Tyrol, who have been declared to "represent the true type of the primeval Teuton," have dark or black hair. In short, "the most genuine sons of this (Teutonic) race may be black-haired

چنانچه مي‌بينيد, چمبرلن «ويرشو» - يكي از شاگردان پرشور مكتب نورديك‌گرايي – را متهم مي‌كند كه تعصبات سياسي‌اش مانع از شده تا «تفوق رنگ تيره را در ميان اعضاي اصيل‌ترين دودمان‌هاي اشرافي كهن ژرمني» دريابد. وي هم‌چنين مي‌نويسد در انگلستان اين مسئله شگفت‌آور است: بدن‌هاي بلندبالاي تركه‌اي, جمجمه‌هاي بلند و صورت‌هاي دراز, اما موي سياه. او از چامه‌سراياني مي‌گويد كه از موي تيره به عنوان ويژگي اشراف حتي در شمال آلمان سخن مي‌گفته‌اند. و دست آخر, اينكه ساكنان منطقه‌ي «تيرول» آلمان كه نماينده‌گان تيپ راستين توتون‌هاي باستاني به شمار مي‌روند, داراي موي تيره يا سياه هستند. در يك كلام, از ديد چمبرلن, خالص‌ترين فرزندان تبار توتوني محتملا سياه‌موي بوده‌اند.

اكنون بايستي از نوچه‌گان وطني مكتب نورديك‌گرايي پرسيد چگونه است كه خود ژرمن‌گرايان و ژرمن‌پرستان مي‌گويند توتون‌هاي نيمه‌افسانه‌اي سياه و يا تيره‌موي بوده‌اند, اما شمايان برآن‌ايد تا نياكان آريايي ما را مشتي موطلايي چشم‌آبي بنمايانيد و هويت و كيستي نژادي‌مان را مغشوش و آميخته معرفي كنيد؟! بهتر نيست به‌جاي نشخوار كردن اين‌گونه دروغ‌ها و جعليات شاخ‌دار, وقت و توان خود را صرف ايجاد و برپايي جنبشي نيرومند از نژادگرايان ايراني كرده و ريش و ريشه‌ي آنيرانيان دون را با هم بسوزانيم و ايران‌مان را دوباره آريايي سازيم؟!