نئواسلامگرایان و شریعتیست های شارلاتان مدعی اند که تازیان مسلمان در خلال تهاجمشان به ایران زمین،هیچ وحشی گری و ویرانکاری مرتکب نشده و هیچ ساختمان و کتابخانه ای را آسیب نرسانده اند.آنها بر اساس برخی آیات و روایات اسلامی استدلال می کنند که اسلام دین "رحمت" بوده و هست و مسلمین صدر اسلام بر اساس فرمان "لا اکراه فی الدین..." مطلقا در صدد تحمیل دین و آیین خود بر ساکنان کشورهای اشغال شده نبوده اند.
این ادعاها مطلقا دروغ است.تهاجم تازیان به ایران،مصر،سوریه و سرزمین های یونانی نشین مدیترانه شرقی کاملا با تخریب گری،کشتار،برده سازی و اجبار و فشار همراه بوده است.در این باره دهها و صدها سند و مدرک متقن و مستند نوشته و نانوشته وجود دارد که هر یک گواهی است بر دروغ بودن ادعاهای نئواسلامگرایان شریعتیست و دیگر اسلام پناهان ایران فروشی که گویا جز کوشش برای تخریب هویت ملی ایرانیان به چیز دیگری نمی اندیشند.در میان انبوه این اسناد،مدارک برگرفته از علم باستان شناسی به طور کامل انکارناشدنی است.هیچ جادو و جمبل و ورد و دعایی نمی تواند یافته های باستان شناسی را که امروزه با بهره گیری از پیشرفته ترین ابزارهای فنی انجام می گیرند،رد و انکار کند.
در این نوشته،من یکی از بیشمار یافته های باستان شناسی را مبنی بر تخریب گری وحشیانه تازیان در سرزمین های اشغالی معرفی می کنم.این سند مربوط می شود به یک شهر در جزیره باستانی "کرت" یونان که دارای پیشینه ای ۵۰۰۰ ساله بوده و در دوران "مینوان" ها،مردمان پیشا-هلنی یونان، در فاصله ۱۶۰۰ تا ۱۱۰۰ پیش از میلاد،یک منطقه بسیار متمدن و پیشرفته بوده است.این شهر هم در دوره کلاسیک یونانی و هم در دوران تسلط رومیان بر یونان،رونق و شکوه داشته و رومیان این شهر را پایتخت جزیره کرت قرار داده بودند.این شهر همچنان به شکوه و رونق خود ادامه می داده تا اینکه در سال ۸۲۴ میلادی،تهاجمی از سوی "اعراب" شهر را به نابودی کشانده است:
Gortyn, the Roman capital of Crete, was first inhabited around 3000 B.C., and was a flourishing Minoan town between 1600-1100 B.C. It prospered during classical and Roman times, and was destroyed by an Arab invasion in A.D. 824.
توجه داشته باشید که اعراب مسلمان این شهر زیبا را در سال ۸۲۴،یعنی حدود ۱۸۰ سال پس از تجاوزاتشان به سرزمین های متمدن تحت مدیریت امپراتوری های ساسانی و روم شرقی ویران کرده اند.به عبارت دیگر،اعراب جهادگر حتی پس از این همه مدت تماس با ملل و اقوام متمدن منطقه،نه تنها اندکی از حس ذاتی وحشی گری شان کاسته نشده بوده است،که همچنان ویژگی های بکر و ناب قوم عرب را،که مایه ننگ اقوام سامی و بلکه کل بشریت است،به صورت تمام و کمال حفظ کرده بودند!
اکنون پرسش ما از شریعتیست ها و دیگر اسلامگرایان دروغگو این است که چگونه اعرابی که در سده ۹ میلادی به چنین تخریب گری تبهکارانه ای دست زده اند،در ابتدای فتوحات خود و در حالیکه از اعماق بیابان های عربستان برخاسته و در اوج گرسنگی و فلاکت مادی و در نتیجه انباشته از حس وحشیانه غصب و تاراج و تجاوز بوده اند،چنانکه شما ادعا می کنید،می توانسته اند با مردمان ایران زمین و دارایی ها و سرمایه های اقتصادی و فرهنگی نیاکان ما،با "سعه صدر اسلامی" برخورد کرده باشند؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر