پیش گفتار
سالهاست که ما میهن پرستان ایرانی بر انیرانی و نابومی بودن عنصر قومی "ترک" در این سرزمین اهورایی و نامربوط بودن آن با قوم ایرانی "آذری" تاکید کرده ایم.ما بارها و بارها با بهره گیری از انبوه اسناد و مدارک زبان شناسی،تاریخی و انسان شناسی نشان داده ایم که :
۱-خاستگاه ترکان در ایران و یا هیچ نقطه دیگری از آسیای باختری نبوده است
و
۲-ترکان برخاسته از یک منشا نژادی به کلی متفاوت با آذریان کنونی بوده اند
موضوع اصلی این نوشته،تاکید بر درستی و صحت نظرات ناسیونالیست های ایرانی درباره "نابومی" بودن ترکان در ایران زمین،و اصولا در نیمه باختری آسیا و نیز عدم ارتباط نژادی آنها با آذریان کنونی،با تکیه بر پژوهشی که بوسیله مدرن ترین شیوه قوم شناسی، یعنی استفاده از DNA انجام شده است،می باشد.در آینده مدارک و اسناد مشابه بیشتری در همین تارنما قرار خواهد گرفت.
"پروتو-ترک ها" که بوده اند؟!
برای یافتن ریشه های نژادی-تاریخی اقوام ترک،نخست بایست به این پرسش پاسخ دهیم که تکامل و تطور تاریخی کدام گروه،قبیله و قوم به پیدایش و تکوین ترکان انجامیده و به عبارت بهتر "پروتو-ترک ها" که بوده اند.پاسخ نظریه پردازان پان ترکیست به این پرسش،مطلقا غیرعلمی و بر اساس انگیزه های سیاسی است.آنها در کوشش برای "بومی سازی" عنصر ترک در آذربایجان،با جعل و تحریف اسناد و مدارک زبان شناسی،می کوشند تا اقوام کهن و بومی آسیای باختری و ایران،همچون سومری ها ،هوری ها و اورارتوها ،کاسی ها،کوتی ها،لولوبی ها و حتی مانناها و مادها را در زمره اقوام پروتو-ترک گنجانده و بدین سان برای خلق یک هویت دیرپای قومی برای عنصر ترک،پیشینه ای دراز و درخشان را بر اساس زنجیره ای به هم پیوسته از اقوام تمدنساز خاورمیانه تدارک ببینند.پی آمد منطقی تحقق این سیاست،تغییر جایگاه "بومی" و "مهاجم" در زمینه مسائل قوم شناسی ایران و در نتیجه "محق" شدن جدایی خواهان پان ترکیست در پیگیری راهبردهای سیاسی شان برای واپاشی ایران و ایجاد یک موجودیت سیاسی مستقل و یا دستکم فدرال "ترک" در سرزمین پدری ما می باشد.
ما در پاسخ به این ادعاهای بی پایه چنین استدلال می کنیم که "پروتو-ترک ها"،دقیقا در استپ های شمال چین و مغولستان و در کنار عموزادگان مغولشان ریشه گرفته و تکوین یافته اند و لذا حضور بسیار متاخرشان در آسیای باختری و از جمله ایران،حضوری مطلقا غاصبانه،اشغالگرانه و نامشروع بوده است. برای روشن تر شدن این موضوع،به مقالات علمی موجود در شبکه نگاهی گذرا انداخته شده و سپس کوشش می شود تا ریشه های نژادی و خاستگاه جغرافیایی نخستین قوم پروتو-ترک،یعنی قوم "هیونگ-نو" بر پایه یافته های نوین علمی مشخص و روشن گردد.
-سایت "Silk-Road" ،ضمن اینکه هیونگ نوها را همان "هون ها"،یکی دیگر از نیاکان ترکان،می داند صراحتا آنها را از شاخه "سیبریایی" نژاد "مغولی" معرفی کرده و چنین ادامه می دهد که زبان آنها نیز جزو زبان های ترکی بوده است.
-در سایت "All empires" در این باره آمده است که هیونگ-نوها که به عنوان "هون های آسیایی" نیز شناخته می شوند،یکی از نخستین مردمان کوچ نشین آسیای میانه بوده اند.درباره آنها چنین اندیشیده می شود که تبارشان به قبیله "Xien Yun"،که قومی "پروتو-ترک" بوده اند،می رسد.
-نقشه جغرافیایی امپراتوری هیونگ-نو در سال ۱۳۵ پیش از میلاد:
-سایت "Ozturkler" نیز تاکید می کند که علیرغم وجود عناصر دیگر آلتاییک،مغول ها و تونقوزی ها،در میان مردمان هیونگ-نو،عنصر اصلی و بنیادگزار دولت،"ترک ها" بوده اند.همچنین به نظر نویسندگان این سایت،فرهنگ غالب و زبان دولت هیونگ نوها نیز "ترکی" بوده و حتی دولتداران هیونگ-نو خود را "هون" می خوانده اند که به معنی "مردان،انسان،مردم" می باشد.
در همین سایت نقشه ای مربوط به نیاخاک نخستین ترکان آمده که علیرغم بسط و توسعه بیش از حد آن به منظور پیگیری اهداف پان ترکیستی،از جهت انطباق جغرافیایی آن با حوزه تحت قلمرو امپراتوری هیونگ-نو ها جالب توجه می باشد.
-سایت "MONGOLIA EARLY HISTORY "، درباره هیونگ نوها می نویسد که آنها "مردمانی ترک زبان" بوده اند که در نوشته های چینی از آنها به "هیونگ نو" یاد شده و حملات پی در پی شان به چین،انگیزه ساخت دیوار بزرگ چین بوده است.
ریشه های نژادی هیونگ نوها
جدای از این مسئله که همه انسان شناسان جهان بر زردپوست بودن ترکان نخستین متفق هستند، پژوهشهای نوین ژنتیکی نیز ثابت می کند که نخستین قوم پروتو-ترک تاریخ،یعنی هیونگ نوها،به طور اساسی به این نژاد تعلق داشته اند.
در این باره،پژوهشگران فرانسوی با بررسی DNA موجود در ۶۲ اسکلت مربوط به یک گورستان ۲۰۰۰ ساله در دره "آیگین گول" مغولستان که مربوط به دوره حاکمیت هیونگ نوها،یعنی از سده ی ۳ پیش از میلاد تا سده ی ۲ میلادی،بوده است،به نتایج بسیار جالب و در خور تاملی رسیده اند.اسکلت های موجود در این گورستان که در سال ۱۹۴۳ بوسیله یک هیئت مشترک روسی-مغولی کشف شده،به دلیل آب و هوای خشک و سرد به خوبی حفظ شده و لذا به عنوان یک منبع ارزشمند برای پژوهش های ژنتیک می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.
سالهاست که ما میهن پرستان ایرانی بر انیرانی و نابومی بودن عنصر قومی "ترک" در این سرزمین اهورایی و نامربوط بودن آن با قوم ایرانی "آذری" تاکید کرده ایم.ما بارها و بارها با بهره گیری از انبوه اسناد و مدارک زبان شناسی،تاریخی و انسان شناسی نشان داده ایم که :
۱-خاستگاه ترکان در ایران و یا هیچ نقطه دیگری از آسیای باختری نبوده است
و
۲-ترکان برخاسته از یک منشا نژادی به کلی متفاوت با آذریان کنونی بوده اند
موضوع اصلی این نوشته،تاکید بر درستی و صحت نظرات ناسیونالیست های ایرانی درباره "نابومی" بودن ترکان در ایران زمین،و اصولا در نیمه باختری آسیا و نیز عدم ارتباط نژادی آنها با آذریان کنونی،با تکیه بر پژوهشی که بوسیله مدرن ترین شیوه قوم شناسی، یعنی استفاده از DNA انجام شده است،می باشد.در آینده مدارک و اسناد مشابه بیشتری در همین تارنما قرار خواهد گرفت.
"پروتو-ترک ها" که بوده اند؟!
برای یافتن ریشه های نژادی-تاریخی اقوام ترک،نخست بایست به این پرسش پاسخ دهیم که تکامل و تطور تاریخی کدام گروه،قبیله و قوم به پیدایش و تکوین ترکان انجامیده و به عبارت بهتر "پروتو-ترک ها" که بوده اند.پاسخ نظریه پردازان پان ترکیست به این پرسش،مطلقا غیرعلمی و بر اساس انگیزه های سیاسی است.آنها در کوشش برای "بومی سازی" عنصر ترک در آذربایجان،با جعل و تحریف اسناد و مدارک زبان شناسی،می کوشند تا اقوام کهن و بومی آسیای باختری و ایران،همچون سومری ها ،هوری ها و اورارتوها ،کاسی ها،کوتی ها،لولوبی ها و حتی مانناها و مادها را در زمره اقوام پروتو-ترک گنجانده و بدین سان برای خلق یک هویت دیرپای قومی برای عنصر ترک،پیشینه ای دراز و درخشان را بر اساس زنجیره ای به هم پیوسته از اقوام تمدنساز خاورمیانه تدارک ببینند.پی آمد منطقی تحقق این سیاست،تغییر جایگاه "بومی" و "مهاجم" در زمینه مسائل قوم شناسی ایران و در نتیجه "محق" شدن جدایی خواهان پان ترکیست در پیگیری راهبردهای سیاسی شان برای واپاشی ایران و ایجاد یک موجودیت سیاسی مستقل و یا دستکم فدرال "ترک" در سرزمین پدری ما می باشد.
ما در پاسخ به این ادعاهای بی پایه چنین استدلال می کنیم که "پروتو-ترک ها"،دقیقا در استپ های شمال چین و مغولستان و در کنار عموزادگان مغولشان ریشه گرفته و تکوین یافته اند و لذا حضور بسیار متاخرشان در آسیای باختری و از جمله ایران،حضوری مطلقا غاصبانه،اشغالگرانه و نامشروع بوده است. برای روشن تر شدن این موضوع،به مقالات علمی موجود در شبکه نگاهی گذرا انداخته شده و سپس کوشش می شود تا ریشه های نژادی و خاستگاه جغرافیایی نخستین قوم پروتو-ترک،یعنی قوم "هیونگ-نو" بر پایه یافته های نوین علمی مشخص و روشن گردد.
-سایت "Silk-Road" ،ضمن اینکه هیونگ نوها را همان "هون ها"،یکی دیگر از نیاکان ترکان،می داند صراحتا آنها را از شاخه "سیبریایی" نژاد "مغولی" معرفی کرده و چنین ادامه می دهد که زبان آنها نیز جزو زبان های ترکی بوده است.
-در سایت "All empires" در این باره آمده است که هیونگ-نوها که به عنوان "هون های آسیایی" نیز شناخته می شوند،یکی از نخستین مردمان کوچ نشین آسیای میانه بوده اند.درباره آنها چنین اندیشیده می شود که تبارشان به قبیله "Xien Yun"،که قومی "پروتو-ترک" بوده اند،می رسد.
-نقشه جغرافیایی امپراتوری هیونگ-نو در سال ۱۳۵ پیش از میلاد:
-سایت "Ozturkler" نیز تاکید می کند که علیرغم وجود عناصر دیگر آلتاییک،مغول ها و تونقوزی ها،در میان مردمان هیونگ-نو،عنصر اصلی و بنیادگزار دولت،"ترک ها" بوده اند.همچنین به نظر نویسندگان این سایت،فرهنگ غالب و زبان دولت هیونگ نوها نیز "ترکی" بوده و حتی دولتداران هیونگ-نو خود را "هون" می خوانده اند که به معنی "مردان،انسان،مردم" می باشد.
در همین سایت نقشه ای مربوط به نیاخاک نخستین ترکان آمده که علیرغم بسط و توسعه بیش از حد آن به منظور پیگیری اهداف پان ترکیستی،از جهت انطباق جغرافیایی آن با حوزه تحت قلمرو امپراتوری هیونگ-نو ها جالب توجه می باشد.
-سایت "MONGOLIA EARLY HISTORY "، درباره هیونگ نوها می نویسد که آنها "مردمانی ترک زبان" بوده اند که در نوشته های چینی از آنها به "هیونگ نو" یاد شده و حملات پی در پی شان به چین،انگیزه ساخت دیوار بزرگ چین بوده است.
ریشه های نژادی هیونگ نوها
جدای از این مسئله که همه انسان شناسان جهان بر زردپوست بودن ترکان نخستین متفق هستند، پژوهشهای نوین ژنتیکی نیز ثابت می کند که نخستین قوم پروتو-ترک تاریخ،یعنی هیونگ نوها،به طور اساسی به این نژاد تعلق داشته اند.
در این باره،پژوهشگران فرانسوی با بررسی DNA موجود در ۶۲ اسکلت مربوط به یک گورستان ۲۰۰۰ ساله در دره "آیگین گول" مغولستان که مربوط به دوره حاکمیت هیونگ نوها،یعنی از سده ی ۳ پیش از میلاد تا سده ی ۲ میلادی،بوده است،به نتایج بسیار جالب و در خور تاملی رسیده اند.اسکلت های موجود در این گورستان که در سال ۱۹۴۳ بوسیله یک هیئت مشترک روسی-مغولی کشف شده،به دلیل آب و هوای خشک و سرد به خوبی حفظ شده و لذا به عنوان یک منبع ارزشمند برای پژوهش های ژنتیک می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.
در صفحه اصلی مربوط به پژوهش صراحتا ذکر شده است که "هیونگ نوها" یک قبیله ی کوچگر باستانی "ترکی-مغولی" بوده اند که برای نخستین بار از آنها در نوشته های چینی سده ۴ پیش از میلاد یاد شده است.
نکته جالب دیگری که می توانیم درباره شیوه دفن هیونگ نوها بدانیم این است که آنها رهبران و بزرگانشان را به همراه حیوانات و انسان ها دفن می کرده اند.این دقیقا یک سنت نفرت انگیز ترکی-مغولی است و در یک یک صفحه ویژه ترک شناسی مورد تایید قرار گرفته است.نکته جالب دیگر نوشته شده در این صفحه،تشابه شگرف سنت ها و نمادهای بومیان آمریکایی با ترکان است که در چند سطر پایین تر،پایه و مبنای نژادی آن را نیز خواهیم یافت!
نتایج این پژوهش ژنتیکی برای ما بسیار جالب است.بر پایه یافته های تیم فرانسوی:
-انسان هایی که در این گورستان مدفون شده اند،دارای ریشه های دوگانه آسیایی-اروپایی یا به عبارت بهتر مغولیسان-ققفازیسان بوده اند.بنابراین آمیخته شدن نژادهای مغولیسان و قفقازیسان در منطقه،نه آنچنان که پیش از این تصور می شد با فتوحات چنگیزخانی در سده ۱۳،که مدتها پیش از آن آغاز شده بوده است.بعدها خواهیم گفت که اقوام قفقازیسان،بویژه "سکایان" ایرانی و نیز "تخاریان"،مدت ها پیش از برپایی امپراتوری های ترکی،در آسیای میانه و حتی بخش های غربی چین حضور داشته و به ترکان و عموزادگان مغولشان آموزش های فرهنگی می داده اند.
-عمده تبار ژنتیکی انسان های مدفون در گورستان آیگین گول،مربوط به نژاد مغولیسان می شود.DNA انسان های مدفون،به DNA زردپوستان بومی آمریکا و سیبریایی ها مرتبط است،هیچ عضوی از شاخه H که بیش از ۴۰ درصد mtDNA اروپاییان به آن تعلق دارد،یافت نشده و ۸۹٪ ترکیب نژادی هیونگ نوها آسیایی/مغولیسان بوده و تنها ۱۱٪ آن به شاخه اروپایی/قفقازیسان تعلق داشته است.
-انسان هایی که در این گورستان مدفون شده اند،دارای ریشه های دوگانه آسیایی-اروپایی یا به عبارت بهتر مغولیسان-ققفازیسان بوده اند.بنابراین آمیخته شدن نژادهای مغولیسان و قفقازیسان در منطقه،نه آنچنان که پیش از این تصور می شد با فتوحات چنگیزخانی در سده ۱۳،که مدتها پیش از آن آغاز شده بوده است.بعدها خواهیم گفت که اقوام قفقازیسان،بویژه "سکایان" ایرانی و نیز "تخاریان"،مدت ها پیش از برپایی امپراتوری های ترکی،در آسیای میانه و حتی بخش های غربی چین حضور داشته و به ترکان و عموزادگان مغولشان آموزش های فرهنگی می داده اند.
-عمده تبار ژنتیکی انسان های مدفون در گورستان آیگین گول،مربوط به نژاد مغولیسان می شود.DNA انسان های مدفون،به DNA زردپوستان بومی آمریکا و سیبریایی ها مرتبط است،هیچ عضوی از شاخه H که بیش از ۴۰ درصد mtDNA اروپاییان به آن تعلق دارد،یافت نشده و ۸۹٪ ترکیب نژادی هیونگ نوها آسیایی/مغولیسان بوده و تنها ۱۱٪ آن به شاخه اروپایی/قفقازیسان تعلق داشته است.
-و سرانجام از همه تفکربرانگیزتر،وجود شباهت میان DNA موجود در این گورستان با DNA برخی از ترکان امروزی در کشور ترکیه می باشد.بر همین اساس،دانشمندان تیم مربوطه نتیجه گیری نموده اند که قبایل ترکی دستکم تا حدودی در سرزمین "مغولستان" و در انتهای دوره هیونگ نو بوجود آمده اند.
نتیجه گیری:
۱-نیاخاک و خاستگاه اصلی اقوام ترک،نه در ایران و هیچ نقطه دیگری در آسیای باختری و حتی میانه،که در "مغولستان شمالی"،یعنی در کنار مغول ها،تونقوزی ها و دیگر اقوام نژاد زردپوست آسیای شرقی بوده و هزاران فرسنگ دور از آذرآبادگان بوده و لذا ادعاهای پان ترکیست ها درباره "بومی" بودن عنصر قومی ترک در ایران زمین به کلی بی پایه و اساس است.
۲-ریشه های نژادی ترکان از همان نخست،به طور عمده مغولیسان به همراه بخش اندکی آمخیتگی با نژاد قفقازیسان بوده و از این روی،شعارهای جدایی خواهان ترک که سخن از "ترک تبار بودن آذربایجانیان" می گویند،به کلی اشتباه و نادرست می باشد.پس آذری ها،تنها "ترک زبان" هستند نه "ترک تبار".
۲-ریشه های نژادی ترکان از همان نخست،به طور عمده مغولیسان به همراه بخش اندکی آمخیتگی با نژاد قفقازیسان بوده و از این روی،شعارهای جدایی خواهان ترک که سخن از "ترک تبار بودن آذربایجانیان" می گویند،به کلی اشتباه و نادرست می باشد.پس آذری ها،تنها "ترک زبان" هستند نه "ترک تبار".
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر